نمی دانم.. اما.. وقت هایی که مثل مرغ پرکنده بی تابم و نمی فهمم چه مرگم است، وقتی با همه ی وجودم و با همین چشمان کورم آسمان را می بلعم آن قدر که به قول سهراب " آنچنان محو تماشای فضا بود که در چشمانش، آسمان تخم گذاشت " خوشحال می شوم از این که آدم ها بال ندارند. از این که آسمان، هنوز امن است.
قشنگ بود :) «هنوز آسمان امن است»...
پ.ن: دلم می سوزه برات که باید این همه کامنت تبلیغاتی رو تحمل کنی!
چی بگم که بفهمی بت افتخار می کنم؟!
آسمان تخم گذاشت!
واااای! :))))))))
خدا بود
:))))
و امیدواریم امن بماند ... !